79 poziom zaufania. Tak, to możliwe. Jednak najlepiej udać się do gabinetu stomatologicznego w celu badania wewnątrzustnego. Lek. dent. Joanna Rosiak Stomatolog , Piaski. 20 poziom zaufania. Ząbkowanie może przebiegać w różny sposób jest to bardzo indywidualne. Jednak polecam udać się z córką na wizytę adaptacyjną do dentysty Cukrzyca typu 2 u dzieci związana jest przede wszystkim z brakiem ruchu, nadwagą i otyłością, a w konsekwencji insulinoopornością. To jedyny rodzaj cukrzycy u dzieci, któremu możemy zapobiegać. Objawy cukrzycy u dzieci 70 poziom zaufania. W przypadku rehabilitacji ważna jest systematyczność, a także regularne ćwiczenie w domu. Należy także pamiętać o wizytach kontrolnych u pediatry ineurologa, którzy oceni rozwój psychomotoryczny dziecka. Pozdrawiam. redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie. Wysoki AspAT u dziecka niekiedy wynika z dystrofii mięśni. Przeważnie podwyższone i wysokie AspAT występuje wtedy jednocześnie z objawem nieprawidłowego napięcia mięśni u dziecka. U dzieci podwyższone AST może być też po szczepieniu, zwłaszcza po sczepieniu na żółtaczkę. Koszt badania AspAT, przygotowanie do badania. Cena Mgr Anna Szyda Psychologia , Bełchatów. 63 poziom zaufania. Witam. Proszę zgłosić się z córką do psychologa w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej, gdzie otrzyma pani bezpłatną poradę oraz wskazówki odnośnie dalszego postępowania z dzieckiem. Pozdrawiam. Czasami zdarza się, że zrobi taką kupę raz w tygodniu ( a zazwyczaj robi 2-3 dziennie - od ciemnejszej do żółtej). Chociaż zdarza się, że nie robi wcale przez np. 2 dni. A czasami ma w kupce śluz przez 2-3 dni. Nie zauważyłam jakiś innych objawów.. Z apetytem nie ma problemu, wręcz przeciwnie, jest łakomczuchem. 72 poziom zaufania. Rzeczywiście wygląda na to, że dziecko je sporo. Być może dziecko budzi się z przyzwyczajenia, niekoniecznie z głodu. Proszę spróbować eliminować karmienia stopniowo, można spróbować podawać dziecku butelkę z wodą zamiast mleka. Niestety nie ma jednej prostej metody, gdyż każde dziecko jest inne. Pozdrawiam. VSkPH. Cukrzyca u dzieci to najczęściej ta typu 1, ale coraz młodsi chorują także na cukrzycę typu 2. Jak jest leczona cukrzyca u dzieci? Cukrzyca u dzieci: co to za choroba Cukrzyca jest chorobą metaboliczną, a jej charakterystycznym objawem jest hiperglikemia. Powodują ją zaburzenia wydzielania albo działania insuliny (mogą też występować jednocześnie). Jakie są typy cukrzycy? Podstawowy podział to cukrzyca typu 1 (nazywana często także cukrzycą insulinozależną) oraz cukrzyca typu 2 (cukrzyca insulinoniezależna). Cukrzyca typu 1 dawniej nazywana była cukrzycą młodzieńczą - chorują na nią głównie dzieci i dorośli do 35 roku życia. Cukrzyca typu 2 najczęściej diagnozowana jest u osób starszych, ale dotyka osoby w każdym wieku - mogą na nią zachorować (i coraz częściej tak się dzieje) również dzieci. Istnieją także specyficzne typy cukrzycy: cukrzyca typu MODY (Maturity Onset Diabetes of the Young) - to cukrzyca typu 2, rozpoczyna się przed 25 rokiem życia cukrzyca typu LADA (Latent Autoimmune Diabetes in Adults) - to cukrzyca typu 1, która rozpoznawana jest u osób po 35 roku życia cukrzyca ciężarnych cukrzyca wtórna - cukrzyca współwystępuje z innymi chorobami, nie jest dominująca cukrzyca noworodkowa - to cukrzyca typu 2, dzieli się na cukrzycę przemijającą (pojawia się w 1 tygodniu życia, a ustępuje około 12 tygodnia życia) i na cukrzycę trwałą (rozpoczyna się w pierwszych sześciu miesiącach życia cukrzyca mitochondrialna - cukrzyca typu 2 dziedziczona od matki Cukrzyca typu MODY, cukrzyca noworodkowa i cukrzyca mitochondrialna zaliczane są do cukrzycy monogenowej, czyli takiej, która jest efektem wady jednego genu (cukrzyca monogenowa jest podgrupą cukrzycy typu 2). Cukrzyca typu 1 jest najczęstszym typem u dzieci rasy białej (ponad 90 proc. przypadków). Cukrzyca u dzieci - objawy i leczenie Cukrzyca u dzieci: przyczyny Przyczyny występowania cukrzycy zależne są od jej typu. Na cukrzycę typu 1 nie mamy wpływu, skłonność do jej rozwoju ma podłoże wielogenowe. Nie wiadomo na ile i jakie czynniki środowiskowe mają na nią wpływ, wśród prawdopodobnych wymienia się zakażenia wirusowe, niedobór witaminy D oraz to, co jemy: zboża oraz białko z mleka - kazeinę. Cukrzyca typu 2 - chociaż także zależna od genów - w większym stopniu powiązana jest z naszym stylem życia. Cukrzyca u dzieci typu 1 - związana jest z niedoborem insuliny, co najczęściej powodowane jest niszczeniem przez układ odpornościowy komórek beta wysp trzustkowych (które wytwarzają insulinę) Cukrzyca u dzieci typu 2 - spowodowana jest nadwagą lub otyłością oraz brakiem aktywności fizycznej. W tym przypadku insulina jest produkowana, ale upośledzone jest wydzielanie insuliny i pogłębia się ono z czasem. Objawy cukrzycy u dzieci Najbardziej charakterystyczne dla cukrzycy objawy to: wzmożone pragnienie, wydalanie dużych ilości moczu i wysokie stężenie cukru we krwi. Wśród typowych dla cukrzycy objawów wymienia się także: w okresie wzrostu dziecka masa ciała spada lub utrzymuje się na tym samym poziomie osłabienie pogorszenie ostrości wzroku zakażenia skóry zakażenia grzybiczne (najczęściej obejmują okolice zewnętrznych narządów płciowych) Musimy zrobić dokładne badania, podobne objawy mogą występować przy innych chorobach, nie wskazują w 100 proc., że to cukrzyca u dzieci. Objawy, które mogą wystąpić później (charakterystyczne dla kwasicy i ketozy) to bóle brzucha, nudności i wymioty, a także zaburzenia świadomości i duszności. Cukrzycy typu 2 często towarzyszy także niealkoholowa stłuszczeniowa choroba wątroby (stwierdza się ją u 25 - 45 proc. chorych). Diagnostyka cukrzycy u dzieci Podstawowym badaniem, które należy wykonać to oznaczenie stężenia glukozy w osoczu krwi pobranym z żyły. Inne badania, które należy wykonać (pomogą także w ustaleniu typu cukrzycy) to oznaczenie przeciwciał przeciwko antygenom wysp trzustkowych (ich wykrycie świadczy o autoimmunizacyjnym podłożu cukrzycy) oznaczenie stężenia insuliny lub peptydu C oznaczenie glukozy w moczu, a także ciał ketonowych - w moczu lub surowicy krwi ocena insulinoodporności oznaczenie hemoglobiny glikowanej Cukrzycę podwójną stwierdza się, gdy u chorych mających objawy charakterystyczne dla cukrzycy typu 2 występują także przeciwciała przeciwko antygenom wysp trzustkowych. Cukrzyca u dzieci: normy Stężenie glukozy we krwi w przypadku cukrzycy przekracza 90 mg/dl Cukrzyca u dzieci: leczenie Gdy wywiad i badania laboratoryjne wskażą cukrzycę, należy wybrać się do diabetologa - to on ustali schemat leczenia. Jeśli stan chorego jest poważny, np. rozwinęła się kwasica ketonowa, niezbędna jest hospitalizacja. Dopiero, gdy stan pacjenta się ustabilizuje, możliwe będzie dobranie leczenia. W leczeniu cukrzycy typu 1 najczęściej wykorzystuje się insulinę, a jej dawka musi być dobrana do konkretnej osoby - jej wieku, masy ciała, aktywności fizycznej czy liczby posiłków. Podawanie insuliny ma związek z jedzeniem, zależy także od rodzaju, którą zdecyduje się wprowadzić lekarz (a dokładniej od szybkości, z jaką działa dana insulina). Insuliny, które działają krótko aplikuje się przed posiłkiem, a pośrednie - rano oraz przed snem. Tzw. Szybko działające analogi insuliny podaje się przed posiłkiem, a długo działające analogi utrzymują stałe stężenie krwi przez cała dobę. Cukrzyca typu 2 nie musi być od razu leczona farmakologicznie, czy przy użyciu insuliny. Jeśli została wykryta dość wcześnie, może wystarczyć odpowiednio dobrana dieta i aktywność fizyczna. Cukrzyca u dzieci: dieta Dieta w cukrzycy jest niezwykle ważna. Warto skonsultować się z dietetykiem klinicznym i z jego pomocą opracować dietę, a także opanować umiejętność dobierania dawki insuliny do kaloryczności posiłku. Przestrzeganie diety jest kluczowe, podstawowym źródłem są węglowodany, trzeba nauczyć się je odpowiednio wybierać. Należy także znać indeks glikemiczny różnych produktów. Dziecko a cukrzyca Warto, aby dziecko od początku było świadome tego, że jest choruje, uczestniczyło w spotkaniach z lekarzem, dietetykiem itp. Jeśli dziecko będzie wiedziało na co choruje i z czym wiąże się ta choroba, wcześniej wyrobi u siebie nawyki, które ułatwią mu kontrolowanie choroby. Będzie wiedziało, jak kontrolować najważniejsze wskaźniki, przyjmować leki lub wstrzykiwać insulinę. Światowy Dzień Walki z Cukrzycą Obchodzony jest co roku 14 listopada - tego dnia urodził się Frederick Banting, który odkrył insulinę. Światowy Dzień Walki z Cukrzycą został ustanowiony przez Międzynarodową Federację Diabetologiczną w 1991 roku (w 70. rocznicę tego wydarzenia). W Polsce w czerwcu obchodzony jest także Ogólnopolski Dzień Diabetyka. Przeczytaj także: Kto ma lepiej: ty czy twoje rodzeństwo? Kolejnością narodzin wytłumaczysz cukrzycę, chore dziąsła, długi i brak szczęścia w miłości Mają troje dzieci, a każde przewlekle chore na coś innego. Jak radzą sobie z codziennym życiem w Polsce? [FOTOREPORTAŻ] Niedożywione dzieci? W Polsce więcej jest tych z nadwagą. Profesor: Celem już nie jest redukcja wagi, a zatrzymanie otyłości Bibliografia: Cukrzyca u dzieci i młodzieży, Joanna Nazim, Jerzy Starzyk [w:] Pediatria tom II, redakcja naukowa Wanda Kawalec, Ryszard Grenda, Helena Ziółkowska, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2013, str. 881-887 Cukrzyca, Elżbieta Piontek, Joanna Brett-Chruściel, Daniel Witkowski, Artur Kuś [w:] Pediatria. Podręcznik do Państwowego Egzaminu Lekarskiego i egzaminu specjalizacyjnego, redakcja Anna Dobrzańska, Józef Ryżko, Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2004 (dodruk 2010), str. 401-426 Pytanie nadesłane do redakcji Czy 2,5-letnie dziecko może zachorować na cukrzycę i jakie czeka go leczenie? Odpowiedziała dr med. Joanna Nazim Klinika Endokrynologii Dzieci i Młodzieży Katedry Pediatrii Polsko-Amerykański Instytut Pediatrii w Krakowie Cukrzyca może pojawić się u dziecka w każdym wieku. Jeszcze kilkanaście lat temu cukrzyca u najmłodszych dzieci rozwijała się wyjątkowo rzadko. Ostatnio jednak zapadalność na tę chorobę u dzieci do 5. roku życia bardzo szybko wzrasta. Najczęstszą postacią cukrzycy u dzieci w wieku powyżej 6. miesiąca życia jest cukrzyca typu 1, spowodowana znacznym niedoborem insuliny, który jest następstwem autodestrukcji (samozniszczenia) wysp trzustkowych produkujących ten hormon. Insulina jest substancją wydzielaną do krwi przez tzw. komórki beta wysp trzustki, niezbędnym do prawidłowego przyswajania przez różne tkanki organizmu glukozy pochodzącej ze spożytych węglowodanów, a także do produkcji białka i tłuszczu budujących rosnący organizm. Pierwszymi objawami budzącymi podejrzenie rozwijającej się cukrzycy są: wielomocz (częste oddawanie dużych objętości moczu, także w nocy) wzmożone pragnienie i picie dużej ilości płynów chudnięcie. U małych dzieci można też zauważyć narastające osłabienie, niechęć do zabawy, nadmierną senność. Objawy te często pojawiają się w czasie lub bezpośrednio po przebytej infekcji np. układu oddechowego. Jeżeli trzustka wydziela zbyt mało insuliny lub całkowicie przestaje ją produkować, jedyną metodą leczenia jest zastosowanie insuliny. Insulina jest podawana w formie wstrzyknięć za pomocą specjalnych wstrzykiwaczy, tzw. piór insulinowych, lub w postaci ciągłego podskórnego wlewu z użyciem osobistej pompy insulinowej. Ilość podawanej codziennie insuliny, częstość i pora jej wstrzyknięć są zmienne i zależą od liczby spożywanych przez dziecko posiłków, ich wielkości i składu oraz od trybu życia dziecka i ewentualnej obecności dodatkowych chorób. Żywienie jest więc obok insulinoterapii bardzo istotnym elementem leczenia. Posiłki powinny dostarczać ilości energii niezbędnej do prawidłowego wzrostu dziecka i utrzymania masy ciała należnej do wzrostu. W komponowaniu posiłków zaleca się przestrzeganie zasad tzw. zdrowego żywienia i unikanie spożywania tzw. węglowodanów prostych. Odpowiedni dobór dawek insuliny do zmieniających się potrzeb dziecka ma na celu utrzymanie stężenia glukozy we krwi jak najbliższego wartościom prawidłowym, celem unikania niekorzystnego wpływu nadmiaru, jak i niedoboru glukozy na funkcje różnych narządów ciała. Piśmiennictwo: ISPAD Clinical Consensus Guidelines 2009, Compendium. Pediatric Diabetes, 2009; 10 (Supl. 12). Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę 2011. Stanowisko Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego. Diabetologia Praktyczna, 2011; 12 (Supl. A). Cukrzyca u dzieci zdarza się coraz częściej. Leczenie cukrzycy jest trudne dla dziecka, wymaga bowiem dyscypliny. Jak dbać o najmłodszych z cukrzycą radzi dr hab. n. med. Piotr Fichna. Cukrzyca u dzieci zdarza się coraz częściej. Leczenie cukrzycy jest trudne dla dziecka, wymaga bowiem dyscypliny. Jak dbać o najmłodszych z cukrzycą radzi dr hab. n. med. Piotr Fichna. Spis treściCukrzyca coraz częstszą chorobą wśród dzieci. Profilaktykę trzeba rozpoczynać już w okresie prenatalnym Na świecie rośnie liczba osób z cukrzycą. Szczególnie niepokojącym zjawiskiem jest coraz częstsze występowanie cukrzycy u dzieci i młodzieży. Jeszcze do niedawna cukrzyca typu 2 była niemalże wyłącznie przypadłością ludzi starzejących się. Dziś nierzadkim zjawiskiem są przypadki insulinooporności u bardzo młodych. Cukrzyca u dzieci pojawia się coraz częściej. Czy to prawda? Na początku lat 90. w Polsce zapadalność na cukrzycę wynosiła około 4,5 na 100 tys. nieletnich poniżej 15. roku życia. Powolutku, ale ciągle podnosiła się i po kilkunastu latach wzrosła prawie trzykrotnie! Zjawisko to obserwowane jest także w innych krajach. Rośnie zachorowalność zarówno na cukrzycę typu 1 (insulinozależną), jak i typu 2. Cukrzycy typu 1, jeśli tylko ujawni się klinicznie, nie sposób przeoczyć. Pojawiają się symptomy, które muszą zaniepokoić rodziców, opiekunów, lekarza rodzinnego – nadmierne pragnienie, senność, osłabienie, chudnięcie. Widać, że z dzieckiem dzieje się coś niedobrego. Niestety trudno rozpoznać chorobę w jej najwcześniejszej, niejawnej fazie. Kiedy pojawią się już zauważalne objawy, oznacza to, że choroba jest zaawansowana. Niszczenie komórek wysp trzustkowych następuje bowiem „milcząco” i dopiero kiedy sięgnie 85% całości, cukrzyca ujawnia się. Cukrzyca u dzieci: co możemy zrobić, by do tego nie doszło? Niewiele. Wiemy jak ten proces przebiega, ale nie wiemy co go rozpoczyna, ani jak go zahamować. Cukrzyca typu 2 u dzieci? Do tej pory uważano ją za chorobę dorosłych. Ale teraz dotyka i dzieci. Faktycznie, cukrzyca typu 2 jest bardzo powszechna wśród osób dorosłych, ale od jakiś 10 lat, na świecie szybko wzrasta liczba dzieci dotknięta tym schorzeniem. I w naszej klinice, po przebadaniu kilkuset dzieci z nadwagą i otyłością, okazało się, że w tej grupie 2/3 pacjentów ma bardzo poważne zaburzenia przemiany materii. Zauważono podwyższone stężenie inspiny (inspinoporność), a u wielu z nich też podwyższony poziom cukru we krwi. Co to znaczy? Ni mniej, ni więcej, tylko to, że zachwiane zostały u tych dzieci mechanizmy regpujące przemiany materii i w nieodległym czasie z całą pewnością grozi im cukrzyca typu 2. Stąd alarmujący wniosek: otyłość jest poważnym zaczynem rozwijającej się cukrzycy typu 2! Czy farmakoterapia może pomóc w walce z nadwagą? Przy cukrzycy typu 2 postępującej za otyłością decydujące znaczenie ma dieta i ruch. Niekiedy, gdy styl życia całkowicie nie poddaje się poprawie, podaje się pigułki. Robimy to bardzo rozważnie, dostosowując terapię do konkretnego dziecka, a każde działanie monitorujemy. Podstawowe znaczenie ma jednak edukacja prowadzona przez lekarza lub właściwie przygotowane pielęgniarki. Konieczna jest także dobra współpraca ze specjalistami od ruchu i aktywności fizycznej. Cukrzyca u dzieci: jakie mogą być konsekwencje zbyt późnej diagnozy czy złego prowadzenia? Powikłania są dotkliwe, ich pojawianie postępuje niepostrzeżenie i początkowo nieodczuwalnie. Z czasem dochodzi do uszkodzenia naczyń krwionośnych, a tym samym do zaburzeń wzroku, układu nerwowego, nerek. I to do tego stopnia, że konieczna staje się dializa, a nawet przeszczep nerki. Innego rodzaju komplikacje i wynikające z tego zagrożenia niosą stany niedocukrzenia. Wymienione tu powikłania występują u dzieci i młodzieży chorujących na cukrzycę typu 1, z wieloletnim złym wyrównaniem metabolicznym, co musimy podkreślić, aby nie mylić ze sobą różnych typów tej choroby. Typ 2 cukrzycy, jeżeli wystąpi już w wieku rozwojowym, a nawet „jedynie” otyłość, dają inne powikłania. Są to np. zaburzenia lipidowe, nadciśnienie tętnicze, stłuszczenie wątroby, często przeciążenie szkieletu, zaburzenia dojrzewania, jednak najgorszym z nich wydaje się postępujące pogłębianie oporności na działanie inspiny oraz zaburzenie czynności komórek wydzielających inspinę – to w wieku dorosłym doprowadzi w końcu do takich powikłań, jak w źle kontrolowanej cukrzycy typu 1. Cukrzyca u dzieci: czym one grożą? W najcięższym przypadku uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego, co wynika z „niedocukrzenia” mózgu. Osoby, które taki epizod przeszły, potrafią dostrzec i odpowiednio zinterpretować poprzedzające je symptomy: pocenie się podenerwowanie, brak koncentracji, uczucie głodu, czasem też objawy psychotyczne. Niestety nie zawsze się pojawiają i wtedy bez ostrzeżenia dochodzi do głębokich zaburzeń świadomości, utraty przytomności, drgawek. Tego wszystkiego dzieci z cukrzycą muszą się nauczyć. Przed nimi długa droga, którą muszą przeżyć z chorobą. Dziecko nie ma takiego poczucia odpowiedzialności, które stałoby na straży właściwej terapii, trwającej zresztą 24 godziny na dobę. Dlatego potrzebuje wsparcia, kogoś, kto nad nim czuwa i uczy podejmować decyzje w tylko z pozoru błahych sprawach: kiedy zjeść, kiedy podać i kiedy zwiększyć dawkę inspiny. Konieczne jest współdziałanie ze szkołą oraz szybka komunikacja z domem. Cukrzyca typu 1 stawia niełatwe zadania przed edukacją zarówno dzieci, jak i opiekunów. Na cukrzycę chorują zarówno dzieci małe, jednoroczne, jak i przedszkolaki, uczniowie i zbuntowane nastolatki. Do każdego trzeba dotrzeć w innej formie, innej szukać motywacji. A to nie jest łatwe, zwłaszcza, że dziecko nie mogąc sobie poradzić, zaczyna uciekać od rzeczywistości. Pojawiają się kłamstewka i oszustwa w odczytywaniu wyników, przyjmowaniu posiłków. Nie wynikają ze złego charakteru młodych pacjentów, ale są przejawem ich bezradności wobec wymagań stawianych przez tę trudną chorobę. Edukacja musi być ciągła, powtarzalna, „szyta„ na miarę pacjenta i jego możliwości. Jak to pogodzić z ostrymi rygorami jakie diabetykom narzuca choroba? Na ile nowoczesna terapia pomaga dźwigać ten ciężar? Postęp w leczeniu cukrzycy jest ogromny. Badania koncentrują się na poszukiwaniu coraz lepszych rozwiązań kliniczno-farmakologicznych w dążeniu do naśladowania fizjologicznego uwalniania inspiny. Wyprodukowanie wysoko oczyszczonych inspin ludzkich oraz opracowanie nowoczesnych metod ich podawania – pomp inspinowych oraz penów, to kroki milowe w udoskonalaniu metod leczenia. Kolejnym bardzo istotnym osiągnięciem było wprowadzenie analogów inspiny ludzkiej. Czym są analogi inspiny i czym się różnią od innych inspin? Są produktami bardzo podobnymi do inspiny, uzyskanymi na drodze biotechnologicznej. Od inspiny ludzkiej różnią się jednym lub kilkoma aminokwasami. To spowodowało zmianę właściwości związanych głównie z ich wchłanianiem się z tkanki podskórnej do krwi. Konsekwencją tego jest przyspieszenie działania (analogi szybko działające) lub jego równomierne wydłużenie (analogi długo działające), natomiast ich oddziaływanie na komórki organizmu, gdy już tam dotrą, jest praktycznie takie, jak inspiny ludzkiej. Jakie korzyści ma z tego pacjent, a zwłaszcza dziecko z cukrzycą? Analogi, poprzez ogólnie lepsze zapewnienie wyrównania cukrzycy, znacząco poprawiają jakość życia, ponieważ pozwalają zmniejszyć lub zmienić liczbę posiłków. Możliwe staje się wyeliminowanie dodatkowych przekąsek, które mają ochronić chore dziecko przed wystąpieniem hipoglikemii (znacznego i groźnego spadku poziomu glukozy we krwi), a także zjedzenie czegoś, na co ma ochotę, czasem nawet ciastka. Istnieje bowiem możliwość dodatkowego podania kilku jednostek szybko działającego analogu inspiny, co zwłaszcza dla dzieci jest istotne. Analogi szybko działające wchłaniają się już po kilku, kilkunastu minutach, można je więc podać bezpośrednio przed posiłkiem (nie jest konieczne, jak w przypadku inspiny ludzkiej, zachowanie 30–45-minutowej przerwy między wstrzyknięciem a początkiem posiłku). Można również doraźnie, według potrzeby, modyfikować dawki. Chorzy na cukrzycę mają nadzieję na przełom w jej leczeniu. Skąd może on nadejść? Z genetyki, biotechnologii, komórek macierzystych? Wszystkie te kierunki są obiecujące. Na wszystkich tych polach prowadzone są badania. Trudno powiedzieć która z tych dróg najszybciej doprowadzi do oczekiwanego przełomu. Ale bez względu na to, jedno jest pewne: oczekujący na nowości farmakologiczne nie są zwolnieni z codziennego, żmudnego wykonywania zaleceń lekarzy. I to w wielu aspektach. Bo terapia cukrzycy jest jak krzesło oparte na czterech nogach: lekach, diecie, ruchu i edukacji. I żadnej z nich nie może zabraknąć. Cukrzyca coraz częstszą chorobą wśród dzieci. Profilaktykę trzeba rozpoczynać już w okresie prenatalnym Źródło: Ile wiesz o cukrzycy? Pytanie 1 z 14 W jaki sposób można zdefiniować cukrzycę? To choroba metaboliczna, która charakteryzuje się niskim poziomem glukozy we krwi. To choroba metaboliczna, charakteryzująca się wysokim poziomem glukozy we krwi. Konsultacja: Dr hab. n. med. Piotr Fichna, Klinika Endokrynologii i Diabetologii Wieku Rozwojowego, Uniwersytet Medyczny w Poznaniu Cukrzyca typu 1 to obecnie najczęściej diagnozowana choroba przewlekła u dzieci. Objawia się ona bardzo wzmożonym pragnieniem, częstym oddawaniem moczu, utratą masy ciała mimo dużego apetytu. Objawy te świadczą o niedoborze insuliny w organizmie. Leczenie cukrzycy typu 1, tak u dzieci, jak i u dorosłych, polega na regularnym podawaniu insuliny oraz monitorowaniu poziomu cukru we krwi. Istotą cukrzycy typu 1 jest brak lub znaczny niedobór insuliny, czyli hormonu odpowiedzialnego za gospodarkę węglowodanową organizmu. Przy braku insuliny organizm nie jest w stanie przyswajać energii, czyli glukozy z węglowodanów. Węglowodany są trawione do cukrów prostych, ale nie są następnie dystrybuowane do komórek i tkanek. Glukoza pochodząca ze strawienia węglowodanów pozostaje we krwi. To dlatego, cukrzycę diagnozuje się na podstawie podwyższonego stężenia cukru we krwi (hiperglikemii).Insulina to hormon niezbędny do życia i prawidłowego funkcjonowania – u osób z cukrzycą typu 1 musi on być podawany w zastrzykach, bądź za pomocą pompy insulinowej. Jest to jedyna możliwa forma cukrzycy typu 1 u dzieci Do najbardziej typowych objawów nierozpoznanej jeszcze cukrzycy typu 1 zalicza się: Wzmożone pragnienie Nadmierne wydalanie moczu Jedno wynika niejako z drugiego, przy czym „wzmożone pragnienie” oznacza w tym przypadku potrzebę picia w ciągu dnia i w nocy bardzo dużych ilości płynów każdej jednej doby. Pragnienie jest praktycznie nieustające, nie sposób go ugasić, co bardzo utrudnia normalne funkcjonowania. Wzmożone oddawanie moczu to z jednej strony efekt picia dużych ilości płynów, ale także reakcja obronna organizmu, który stara się w ten sposób wypłukać nadmiar glukozy. Na co rodzice powinni zwracać uwagę? Picie w nocy Częste wstawanie do toalety Nocne moczenie u dzieci starszych W najmłodszych – przeciekające pieluchy Mniej charakterystyczne objawy cukrzycy typu 1: Zakwasy, które dziecko najczęściej komunikuje jako ból nóg Zmęczenie, apatia (wywołane zarówno przerywanym snem, jak i hiperglikemią) Drzemki w ciągu dnia Sucha skóra Zajady w kącikach ust Objawy cukrzycy typu 1 są nasilone i bardzo uciążliwe. Z tego powodu od momentu pojawiania się pierwszych symptomów choroby do wizyty u lekarza i wykonania odpowiednich badań nie mija zwykle dużo czasu. Z nasilonymi objawami nieleczonej cukrzycy typu 1 pacjent jest w stanie funkcjonować do kilku tygodni. W tym czasie jego stan sukcesywnie się pogarsza, jeśli nie zgłosi się do lekarza może zapaść w śpiączkę cukrzycową, spowodowaną bardzo wysokim stężeniem glukozy we objawy cukrzycy typu 1 są efektem przecukrzenia, hiperglikemii. Ustępują w momencie wdrożenia leczenia cukrzyca typu 1 diagnozowana jest tylko u dzieci? Cukrzyca typu 1 może być rozpoznana w każdym wieku, także u osoby dorosłej, jednak najczęściej diagnoza dotyczy dzieci. Obecnie obserwuje się bardzo duży wzrost zachorowań na cukrzycę typu 1 u dzieci poniżej 6 roku życia. Dość często ten typ cukrzycy rozpoznawany jest także u nastolatków. Diagnoza u osób dorosłych zdarza się rzadziej, ale nie jest wykluczona. Z racji tego, że cukrzyca typu 1 to choroba na całe życie, to oczywistym jest fakt, że w społeczeństwie żyje duży odsetek dorosłych z wieloletnią cukrzycą typu typu 1 u dorosłych objawia się tak samo, jak u dzieci – przede wszystkim znacznie wzmożonym pragnieniem oraz częstym oddawaniem dużych ilości cukrzycy typu 1 Cukrzyca typu 1 jest chorobą autoimmunologiczną. Układ odpornościowy błędnie rozpoznaje komórki beta trzustki, produkujące insulinę, jako komórki wrogie i zaczyna je niszczyć. Objawy cukrzycy typu 1 pojawiają się, gdy zostanie zniszczone około 60% komórek beta trzustki. Z czasem trwania cukrzycy typu 1. u większości pacjentów dochodzi do całkowitego zniszczenia komórek beta trzustki. Nie wiadomo, co jest czynnikiem wywołującym autoagresję. W innych chorobach autoimmunologicznych, np. w celiakii wiadomo, że impulsem do niszczenia kosmków jelitowych jest gluten. Wyeliminowanie glutenu z diety sprawia, że proces autoagresji zatrzymuje się. W przypadku cukrzycy typu 1. nie zidentyfikowano czynnika, który byłby odpowiedzialny za uruchomienia procesu niszczenia komórek trzustki. Przyjmuje się, że etiologia choroby jest wieloczynnikowa. Bierze się pod uwagę takie czynniki jak: Stres Niedobów witaminy B12 Zbyt wczesne wprowadzenie do diety dziecka mleka krowiego Nieprawidłowa flora bakteryjna układu pokarmowego Choroby wirusowe Zakażenia pasożytami Czy cukrzyca typu 1 jest chorobą dziedziczną? Cukrzyca jest chorobą uwarunkowaną genetycznie, jednak nie dziedziczy się cukrzycy, ale skłonność do chorób autoimmunologicznych. Osoby mające predyspozycje do chorób z autoagresji mogą, ale nie muszą zachorować na cukrzycę typu 1. Zachorują wówczas, gdy na podatność do autoagresji nałoży się czynnik inicjujący proces destrukcji komórek beta trzustki. Niestety nie wiedząc, co jest tym czynnikiem, nie sposób też go profilaktycznie eliminować. Sprawdź naszą ofertę: Produkty dla diabetyków Cukrzyca typu 1 a inne choroby autoimmunologiczne Jeśli pacjent ma predyspozycję do chorób z autoagresji istnieje duże ryzyko, że zachoruje nie tylko na jedną z chorób autoimmunologicznych. Cukrzyca typu 1 u dzieci nader często współwystępuje z celiakią. Inne choroby z autoagresji, które dość często diagnozowane są u osób z cukrzycą typu 1. to choroba Hashimoto oraz anemia złośliwa. Leczenie cukrzycy typu 1 Cukrzycę typu 1 zawsze leczy się insuliną. Hormon ten podaje się w iniekcjach podskórnych bądź pompą insulinową. Na rynku dostępne są różne rodzaje insulin, które mogą być podawane w różnych schematach; niemniej w przypadku cukrzycy typu 1. w zdecydowanej większości przypadków stosuje się insuliny ludzkie analogowe. U dzieci i młodzieży do podawania insuliny najczęściej wykorzystuje się pompę insulinową. W pompie podawany jest jeden rodzaj insuliny, najczęściej jest to analog krótko działający. Osoby z cukrzycą typu 1, które nie korzystają z pompy, stosują intensywną insulinoterapię, która polega na tym, że raz dziennie podawana jest insulina bazowa, o długim czasie działania, a do każdego posiłku zawierającego węglowodany podawana jest insulina doposiłkowa, krótko działająca. W leczeniu cukrzycy typu 1 nie stosuje się leków doustnych mających za zadanie obniżyć poziom cukru we krwi. Leki o takim działaniu wykorzystywane są w leczeniu cukrzycy typu 2, u pacjentów, którzy mają własną insulinę, tylko jej działanie jest nieprawidłowe. U pacjentów z cukrzycą typu 1. problemem jest brak własnej insuliny, stąd musi być ona podawana z zewnątrz. Dieta w cukrzycy typu 1 Cukrzyca to choroba, która w pierwszym momencie kojarzy się z dietą ograniczającą słodycze. Ma to swoje uzasadnienie – cukry proste bardzo szybko podnoszą stężenie cukru we krwi i generalnie nie są zalecane, nie tylko osobom z cukrzycą, ale także w diecie zdrowego człowieka. Dieta w cukrzycy typu 1 nie ogranicza się zatem do eliminacji słodyczy, zgodnie z obecnym podejściem nie różni się ona od żywienia osoby bez cukrzycy. Podstawą jadłospisu powinny być węglowodany złożone, dieta powinna być zróżnicowana, pełnowartościowa i dostosowana indywidualnie do zapotrzebowania kalorycznego każdego pacjenta. Ponieważ cukrzyca typu 1 diagnozowana jest głównie u dzieci i młodzieży, dla których zupełne wyeliminowanie słodkich smaków byłoby bardzo trudne, dopuszcza się także cukry proste, oczywiście w ograniczonych ilościach. Ważne jest to, by na każdy posiłek, w tym także na słodką przekąskę podać odpowiednią ilość insuliny. Aby łatwiej można było szacować, ile insuliny podać na dany posiłek stosuje się system wymienników węglowodanowych i wymienników białkowo-tłuszczowych. Dowiedz się więcej: Co to są wymienniki węglowodanowe? Czym są wymienniki białkowo-tłuszczowe (WBT) Monitorowanie glikemii w cukrzycy typu 1 Leczenie cukrzycy typu 1 nieodłącznie wiąże się z koniecznością monitorowania stężenia cukru we krwi. Zdrowy człowiek nie musi kontrolować glikemii, ponieważ dwa hormony, które w największej mierze za nią odpowiadają – insulina i glukagon – pozostają ze sobą w równowadze. Kiedy zaczynamy podawać insulinę z zewnątrz nie jesteśmy w stanie robić tego zawsze tak precyzyjnie, jak robi to zdrowy organizm, stąd może dojść do nieprawidłowości. Jeśli podamy za mało insuliny w stosunku do zapotrzebowania organizmu doświadczamy przecukrzenia – hiperglikemii. Jeśli podamy za dużo insuliny w stosunku do zapotrzebowania organizmu grozi nam niedocukrzenie – hipoglikemia. I jeden i drugi stan jest niekorzystny dla zdrowia. Przecukrzenia, szczególnie utrzymujące się przez długi czas, uszkadzają naczynia krwionośne i prowadzą do rozwoju powikłań cukrzycy. Niedocukrzenie to zagrożenie tu i teraz – w wyniku hipoglikemii osoba z cukrzycą może stracić przytomność, dlatego na każdy epizod zbyt niskiego cukru trzeba umieć szybko zareagować. Lekarstwem na hipoglikemię są cukry proste, które należy jak najszybciej spożyć w odpowiedniej ilości, by stężenie cukru we krwi wróciło do normy. To z tego powodu osoba z cukrzycą musi regularnie monitorować stężenie cukru we krwi. W cukrzycy typu 1, w odróżnieniu od cukrzycy typu 2, cukry zmieniają się dynamicznie i w bardzo dużym zakresie. Przy nieumiejętnym leczeniu w ciągu kilku godzin cukier może wzrosnąć do bardzo wysokich wartości – 400-500 mg/dl. Jeszcze szybciej, bo w ciągu kilkunastu minut, może dojść do hipoglikemii, czyli zmiany z prawidłowego poziomu cukru do zbyt niskiego. Pomiary cukru w cukrzycy typu 1 Obecnie stężenie cukru we krwi w warunkach domowych można kontrolować za pomocą: Glukometru Systemu CGM (continuous glucose monitoring) Systemu FGM (flash glucose monitoring) Badanie cukrów glukometrem kilka/kilkanaście razy na dobę daje punktowy obraz glikemii – wiemy jakie jest stężenie glukozy tylko w momencie pomiaru. Pacjenci z cukrzycą typu 1 korzystający z glukometru powinni mierzyć cukier na czczo, przed każdym posiłkiem, przed aktywnością fizyczną, przed snem, zawsze wówczas, gdy czują się źle lub nieswojo. Do badania glukometrem potrzebna jest niewielka kropla krwi. System do ciągłego monitorowania glikemii pozwala mieć wgląd w glikemię przez 24 godziny na dobę. Składa się z sensora aplikowanego najczęściej na ramieniu oraz aplikacji na telefon. Sensor automatycznie mierzy cukier co kilka minut i przekazuje te dane do aplikacji. Pacjent w swoim smartfonie ma: Informację o aktualnym wyniku glukozy Informację o trendzie glikemii – tzw. strzałka trendu informuje, czy cukier ma tendencję rosnącą, malejącą czy stałą Wykres przedstawiający, jak kształtowały się jego cukry w ciągu ostatnich kilku godzin Ciągły monitoring glikemii wyposażony jest w alarmy ostrzegające o hipoglikemii, hiperglikemii, szybkim tempie spadku i szybkim tempie wzrostu cukrów. Stosowanie ciągłego monitoringu glikemii znacznie ułatwia panowania nad stężeniami cukru we krwi. System flash, podobnie jak CGM, zasadza się na sensorze, który co 15 minut automatycznie dokonuje pomiaru glikemii. Sensor nie transmituje automatycznie danych do aplikacji w telefonie, dzieje się to dopiero po zbliżeniu smartfona do sensora. Po zeskanowaniu sensora do aplikacji zaciągają się dane odnośnie glikemii, strzałka trendu, wykres dobowy uwzględniający osiem ostatnich godzin monitoringu. Ponieważ nie jest to monitoring w czasie rzeczywistym, nie jest on wyposażony w alarmy. Cukrzyca typu 1 a cukrzyca typu 2 Mimo podobnej nazwy, cukrzyca typu 1 i 2 to tak naprawdę dwie różne choroby. Te dwa typy cukrzycy różnią się objawami, sposobami leczenia, przyczyną występowania. Cukrzyca typu 1 to choroba: Autoimmunologiczna Niezależna od masy ciała Zawsze wymaga leczenia insuliną Diagnozowana zazwyczaj u dzieci i młodzieży Charakteryzuje się dużą zmiennością glikemii w czasie leczenia Cukrzyca typu 2 to choroba Cywilizacyjna Zależna od masy ciała Może być leczona lekami doustnymi lub insuliną Diagnozowana u dorosłych, najczęściej w starszym wieku Charakteryzuje się małą lub umiarkowaną zmiennością glikemii Cukrzycy typu 1 nie można cofnąć, w odróżnieniu od cukrzycy typu 2, gdzie przy odpowiedniej modyfikacji stylu życie można uzyskać prawidłowe stężenia glukozy bez konieczności przyjmowania jakichkolwiek leków. Cukrzyca u dzieci to najczęstsza choroba przewlekła wieku rozwojowego. Co gorsza, z każdym rokiem liczba zachorowań u dzieci wzrasta. Sprawdź, jakie są objawy cukrzycy u dzieci, co ją wywołuje, a także jak można rozpoznać chorobę. Czy dzieci chorują na cukrzycę? Cukrzyca jest grupą chorób metabolicznych, które manifestują się hiperglikemią, czyli podwyższonym stężeniem glukozy we krwi. Długotrwała hiperglikemia jest wyjątkowo niebezpieczna dla organizmu, gdyż może doprowadzić do trwałego uszkodzenia wielu narządów, zwłaszcza oczu, nerek i serca. Z danych epidemiologicznych wynika, że na całym świecie na cukrzycę mogą chorować 422 miliony osób. Szacuje się, że co 11 osoba dorosła ma zdiagnozowaną cukrzycę. Choroba występuje także u dzieci. Stała się najczęstszym schorzeniem przewlekłym wieku rozwojowego. Cukrzyca wykrywana jest nawet u niemowląt i nastolatków. Co gorsza, z każdym rokiem liczba przypadków cukrzycy u dzieci wzrasta. Szacunki NFZ podają, że do 2025 roku liczba pacjentów chorych na cukrzycę i nadciśnienie wzrośnie o blisko 35 proc. Jeśli chodzi o dzieci, to samo źródło podaje, że ,,w 2018 r. cukrzycę typu I miało blisko 22 tys. dzieci i młodzieży do 18 roku życia" ( Przyczyny cukrzycy u dzieci. Czy choroba ta może być dziedziczona? Przyczyną cukrzycy u dzieci jest defekt wydzielania lub działania insuliny – hormonu produkowanego przez komórki beta trzustki, który obniża stężenie glukozy we krwi. Organizm zdrowej osoby produkuje insulinę w odpowiednim ilościach, co skutkuje zaopatrywaniem komórek w niezbędną energię, pozyskiwaną między innymi z glukozy, a co za tym idzie regulacją glikemii. Po zjedzeniu posiłku poziom glukozy we krwi wzrasta. Wówczas komórki beta trzustki produkuję insulinę, która umożliwia metabolizm glukozy i w ten sposób zapewnia energię niezbędną do wykonywania codziennych czynności. Jeśli stężenie glukozy spada, organizm przestaje wydzielać insulinę, a zamiast niej wydziela inne hormony, które podnoszą stężenie glukozy do odpowiedniego poziomu. U dziecka chorego na cukrzycę mechanizm ten zawodzi. Czy dziecko może odziedziczyć cukrzycę? Czynniki genetyczne mogą wpływać na zwiększone predyspozycje do wystąpienia cukrzycy. Źródła podają, że ,,ryzyko rozwoju cukrzycy typu 1 u dzieci jest 3 razy większe, gdy choruje na cukrzycę typu 1 ojciec. Zwiększa się również, gdy choruje rodzeństwo.” ( Objawy cukrzycy u dzieci - czy zawsze są typowe? Cukrzyca u dzieci objawia się zazwyczaj: wielomoczem (poliurią), wzmożonym pragnieniem (polidypsją), wzmożonym lub osłabionym łaknieniem, spadkiem masy ciała. Wymienia się także mniej charakterystyczne objawy cukrzycy u dzieci, takie jak: senność, osłabienie, zaburzenia widzenia, bóle mięśni, trudno gojące się rany, choroby intymne – grzybica pochwy, zapalenie napletka. Pierwsze objawy cukrzycy u dzieci mogą wystąpić w każdym wieku. Warto jednak zapamiętać, że cukrzyca typu 1 manifestuje się u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, zaś cukrzyca typu 2 u nastolatków. Groźnym objawem natomiast jest kwasica ketonowa, gdyż stanowi powikłanie nieleczonej cukrzycy. Kwasica ketonowa jest zespołem przemiany węglowodanowej, tłuszczowej, białkowej oraz gospodarki wodno-elektrolitowej i równowagi kwasowo-zasadowej. Jest to wynik nagłego i dużego niedoboru insuliny. Jakie są objawy skórne cukrzycy u dzieci? Niewystarczająco szeroko omawianymi objawami cukrzycy u dzieci są objawy skórne. Zakażenia zarówno bateryjne, jak i grzybiczne są powszechne przy tym schorzeniu. Wielu chorych cierpi na grzybicę międzypalcową. Hiperglikemia utrudnia gojenie ran, co ułatwia rozwój bakteriom, a to z kolei może prowadzić do czyraków i innych groźniejszych chorób, jak np. róża zgorzelinowa lub pęcherzowa. Innym objawem świadczącycm o tym, że glikemia chorego nie jest w normie może być stwardniała skóra. Pojawiają się także pęcherzyki wypełnione surowicą i rumieniowe ogniska w okolicy stawów. U dziecka z cukrzycą często występują także zajady, które się nie goją. Na czym polega cukrzyca typu 1 u dzieci? Wymienia się dwa podstawowe powody niewłaściwej regulacji glukozy w organizmie, skutkujące hiperglikemią. Jeden z nich wynika z tego, że komórki beta trzustki nie produkują insuliny w odpowiedniej ilości, a drugi z tego, że insulina jest wydzielana w odpowiedniej ilości, ale tkanki organizmu nie są wrażliwe na jej działanie. W pierwszym przypadku diagnozuje się u dzieci cukrzycę typu 1 (inaczej cukrzycę insulinozależną), zaś w drugim cukrzycę typu 2. Wśród dzieci i młodzieży w Polsce dominuje cukrzyca typu 1, która jest chorobą autoimmunologiczną, uwarunkowaną genetycznie. Stanowi ona zdecydowaną większość wszystkich przypadków zachorowań. W przebiegu schorzenia dochodzi do nieprawidłowej odpowiedzi immunologicznej. Organizm dziecka produkuje przeciwciała, które niszczą trzustkę, prowadząc do wyniszczenia komórek odpowiedzialnych za produkcję insuliny. Cukrzyca typu 1 u dzieci może rozwinąć się w każdym wieku. Średnio jest wykrywana od 6 miesiąca życia do okresu wczesnej dorosłości. Co warto podkreślić, cukrzyca u niemowlaka, który nie ukończył 6. miesiąca życia zazwyczaj jest wynikiem mutacji genetycznych. Jak objawia się cukrzyca typu 2 u dzieci i młodzieży? Zdecydowanie rzadziej wykrywa się cukrzycę typu 2 u dzieci. Warto jednak podkreślić, że w większości przypadków cukrzyca typu 2 jest wykrywana u nastolatków. Pierwsze symptomy zazwyczaj pojawiają się w okresie dojrzewania lub w drugiej dekadzie życia. Średnia wieku w momencie rozpoznania choroby wynosi ok. 13,5 roku. Cukrzyca typu 2 nie jest uwarunkowana genetycznie. Za jej rozwój w dużej mierze odpowiadają czynniki środowiskowe, zwłaszcza niewłaściwa dieta. Ten typ choroby dotyka głównie osoby z nadwagą i otyłością. Z uwagi na zwiększenie częstości występowania nadwagi i otyłości wśród dzieci i młodzieży, rośnie też ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2. Jak rozpoznać cukrzycę u dziecka? Na czym polega diagnostyka? Obecność wymienionych objawów nie wystarczy do rozpoznania cukrzycy u dziecka. Konieczne jest wykonanie badań diagnostycznych. W pierwszej kolejności wykonuje się badania laboratoryjne na oznaczenie stężenia glukozy we krwi. Badania krwi należy wykonać na czczo. Poziom cukru we krwi u dziecka powinien wynosić 70-99 mg/dl. Jeśli przekracza 126 mg/dl, daje to lekarzowi podstawy do zdiagnozowania cukrzycy. Przy wartościach powyżej 99 mg/dl stwierdza się jedynie podwyższony cukier u dziecka. W razie wątpliwości wykonuje się doustny test obciążania glukozą, który polega na oznaczeniu stężenia glukozy na czczo, a następnie 2 godziny po podaniu dziecku 1,75 glukozy na kilogram masy ciała. Za normę uznaje się stężenie do 140 mg/dl, zaś o cukrzycy świadczy glikemia wynosząca powyżej 200 mg/dl dwie godziny po podaniu glukozy. W diagnostyce cukrzycy u dzieci wykonuje się także inne badania, badanie kreatyniny, jonogram, próby wątrobowe, gazometrię w celu oceny stopnia zaburzeń gospodarki kwasowo-zasadowej, badanie ogólne moczu w celu oceny glukozurii oraz ketonurii. Na czym polega leczenie cukrzycy u dzieci? Czy choroba ta jest wyleczalna? Leczenie cukrzycy u dzieci i nastolatków na przede wszystkim na celu dbałość o ich prawidłowy rozwój (zarówno psychiczny, jak i fizyczny), jakość życia, a także zapobieganie wystąpieniu ostrych i przewlekłych powikłań tej choroby. Co wpływa na to, jaki rodzaj leczenia zostanie obrany przez lekarza? Jest to przede wszystkim: typ cukrzycy, wiek dziecka, potrzeby, predyspozycje i możliwości dziecka. Leczenie cukrzycy u dzieci i młodzieży polega głównie na zastępowaniu insuliny lub podawniu innych doustych leków przeciwcukrzycowych. Dodatkowo niezbędne jest ciągłe monitorowanie glikemii u dziecka, edukowanie i uświadamianie rodziców/opiekunków na temat zdrowego stylu życia oraz ogólnej profilaktyki cukrzycy (o której piszemy w dalszej części artyułu), a także samych aspektów choroby i np. obliczania dawak insuliny, używania pompy insulinowej, odczytywania wyników na sensorach do mierzenia glukozy, postępowania w przypadku infekcji, hipoglikemii czy hiperglikemii u dziecka, itd. Lista umiejętności do opanowania w przypadku dziecka-diabetyka, a także proces jego pielęgnacji są zatem dość skomplikowane. Czy cukrzyca u dzieci jest wyleczalna? Ciągły rozwój medycyny sprawia, że powstaje coraz więcej nowych preparatów insulinowych. Postęp w zakresie leczenia cukrzycy umożliwia dobór bardziej indywidualnej metody insulinoterapii. Te działania pomagają w leczeniu cukrzycy u dzieci, jednak wciąż nie są w stanie skutecznie wyleczyć. Aby wyrównywać poziom glikemii u dzieci, stosuje się podawanie insuliny najbardziej zbliżonej do jej fizjologicznej sekrecji. Odbywa się to poprzez iniekcje skórne lub przy użyciu pompy insulinowej, (która - należy zaznaczyć - jest refundowana osobom chorym na cukrzycę do 26. roku życia.). Warto przy tym wspomnieć o normach insuliny u dzieci. M. Myśliwiec w swoim artykule ,,Cukrzyca u dzieci..." podaje, że - dobowe zapotrzebowanie na insulinę u dzieci wynosi 0,6–0,75 j./kg/d., natomiast w okresie dojrzewania — 1,5–2,0 j./kg/d. Jak można przeczytać w ,,Insulinoterapia i osobiste pompy insulinowe…” (Pańkowska, 2003) insulinoterapia przy użyciu pomp insulinowych uznawana jest za najlepszy sposób terapii cukrzycy typu 1, pozwalając na wyrównanie poziomu cukru we krwi oraz zmniejszając ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Dodatkowo jest dużo bardziej komfortowa niż stosowanie zastrzyków podskórnych. Autorzy ,,Osobistej pompy insulinowej u 7-tygodniowego niemowlęcia z cukrzycą noworodkową” (2006) podają, że noworodki z rozpoznaną cukrzycą mogą być bezpieczne i skutecznie leczone przy pomocy pompy insulinowej. Cukrzycę u małych dzieci łatwiej leczyć za pomocą wspomnianego urządzenia niż u tych starszych, w wieku szkolnym, ponieważ to wymaga od nich większej motywacji i świadomości. Jest to zatem znacznie bardziej problematyczne, dlatego decyzję o typie leczenia podejmuje lekarz wraz z rodzicami chorego dziecka. Obecnie na rynku są dostępne sensory, dzięki którym możliwe jest nieprzerwane monitorowanie glikemii u dzieci. Takie czujniki mają postać elektrod wstrzykiwanych pod skórę, które mierzą poziom cukru we krwi. Wyniki można odczytać przykładając urządzenie z uprzednio zainstalowaną aplikacją do miejsca, w którym znajduje się elektroda. Smartfon pomocny w monitorowaniu poziomu glukozy? Oczywiście! Jest to bardzo korzystne rozwiązanie, choć niestety dość kosztowne. Kluczem do prawidłowego leczenia cukrzycy jest odpowiednio przeprowadzina diagnostyka. Czasem zamiast insulinoterapii stosuje się doustne podawanie leków przeciwcukrzycowych. Jak widać, istnieją liczne metody leczenia cukrzycy u dzeci. Mali pacjenci muszą również przebywać pod stałą opieką diabetologa, przechodzić systematyczne badania i kontrole, a także monitoring w kierunku powikłań i chorób współistniejących. Profilaktyka cukrzycy u dzieci. Co zrobić, by opóźnić jej rozwój? Okazuje się, że obecnie nie ma żadnego sprawdzonego sposobu na to, aby zapobiec lub chociażby opóźnić wystąpienie cukrzycy typu 1 u dzieci. Profilaktyka przy tego typu chorobie nie jest możliwa zarówno wśród ogólnej populacji, jak i u osób szczególnie narażonych na jej wystąpienie (znajdujących się w tzw. grupach ryzyka). Sytuacja wygląda zupełnie inaczej w przypadku cukrzycy typu 2. Tutaj możliwe i zalecane jest podejmowanie różnych działań, które mogą zapobiec lub opóźnić jej wystąpienie u dziecka. Jesteś rodzicem lub opiekunem? Oto, co zakłada profilaktyka cukrzycy typu 2 u dzieci: Po pierwsze regularna aktywność fizyczna. Zachęć swoje dziecko do sportu. Może to być bieganie, jeżdzenie na rowerze, pływanie, gimanastyka, sporty walki, a może balet? Pamiętaj, że aktywność musi być dostosowana do wieku i możliwości dziecka. Przede wszystkim postaw na to, co lubi Twoja pociecha, by aktywność stała się przyjemnością. Ruch zmniejsza ryzyko wystąpienia otyłości, a to z kolei zapobiega cukrzycy typu 2. Jeśli dziecko nie chce ćwiczyć, prowokuj różne sytuacje, które zmuszą go do porusznia się, z nim przystanek wcześniej, jeśli jedździsz komunikacją miejską, by przejść spacerem dłuższy odcinek drogi, Dieta - to słowo klucz. Zadbaj o zdrowe, regularne i pełnowartościowe posiłki dla swojego dziecka. Najlepiej postaw na składniki o niskim idenksie glikemicznym. Staraj się unikać wysokoprzetworzonej żywności. Podczas przygotowywania posiłku wybieraj raczej gotowanie i pieczenie zamiast smażenia (szczególnie na głębokim tłuszczu). Ogranicz spożycie cukrów prostych i dużej ilości soli w niezdrowych przekąskach. Ponadto - czytaj etykiety. Te wszystkie działania z pewnością poprawią stan zdrowia Twojego dziecka i całej rodziny, a także zmniejszą ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2 i inne choroby.

cukrzyca u rocznego dziecka forum